Jak będzie

jak będzie twoja tęsknota

skracać mój metr oddalenia

jak niecierpliwość na twarzy

w soczystą pełnię przemieniasz

nie umiem wyobrazić

jak twoja przyszła miłość

przychodzi bezradnie cała

jak płoszysz się w niemym wstydzie

chwili co naraz się stała

nie potrafię przewidzieć

jak nadchodząca twa troska

pilnuje mojego trwania

i jak już nie odwlekasz

czego się jeszcze wzbraniasz

nie mogę doczekać

jak usiądziemy przed domem

spokojni

kochani

starzy

i tak będziemy siedzieć

czy to się kiedyś zdarzy?

nie mogę Ci powiedzieć

Szybki wiersz o odnalezieniu miłości

a zatem ręka
niech będzie ręka
niech mnie odnajdzie i przeklęta
niech wyrwie z twarzy mi ten zamęt
niech mnie opęta
niechaj złamie
wszystkie przysięgi dotrzymane
niech będzie ręką zaklętą w diament
i krojąc oczu lepkich szkliwo
życia pozbawia
zbiera żniwo
a oczy niech w tej walce toną
niech dadzą objąć się
ramionom
niech patrzą wszędzie za daleko
a potem schwycą
zdławią rzeką
i żeby wiedział każdy z ludzi
że skonać prędzej
niż obudzić uda się usta
żadne słowo
nie wyjdzie z lustra zębów
bo do ust trzeba
mowy
i urągań
a stopniowo
usta zaczną się jąkać
mową
 
ty wtedy dziwnie się uśmiechasz
jakbym się tobą nagle upił
przytulasz ciepło
chwilę czekasz
i szeptem tylko:
cicho, głupi

Prośba

Ty co umiesz palcem zmienić planet bieg

I na włosy starca suchy prószysz śnieg.

Który dziś potłukłeś mej miłości dzban.

Pozwól się pożegnać nam.

Pozwól mi posiedzieć kilka minut tu.

Nic nie muszę wiedzieć.

Bo i cóż.

Pozwól mi przez chwilę tu i teraz być.

Nie rozumieć nic.

Ty co wznosisz ptaka i opadasz liść.

Do tamtego świata z tego każesz iść.

Który dziś szarpnąłeś mą jedyną nić.

Pozwól nam przez chwilę być.

Pozwól mi posiedzieć kilka minut tu.

Nic nie muszę wiedzieć.

Bo i cóż.

Pozwól mi przez chwilę tu i teraz być.

Nie rozumieć nic.

Który możesz wiatrem wzruszyć cały las

I rozumiesz dziecko, trawę oraz głaz.

Ty co dziś złamałeś mnie jak suchy pień.

Daj nam jeden jeszcze dzień.

Pozwól mi posiedzieć kilka minut tu.

Nic nie muszę wiedzieć.

Bo i cóż.

Pozwól mi przez chwilę tu i teraz być.

Nie rozumieć nic.

Nie rozumieć nic.

Nie rozumieć nic. 

---
Ten wierszyk zaśpiewała Małgosia Bręczewska
"Prośba" 

Spacer

pójdź ze mną kilka kroków

tuż tuż

bliziutko

nieopodal

pójdź ze mną choćby dla widoku

jak krótki spacer zmienia droga

pójdź ze mną trochę

trzy przecznice

kilka przystanków

dwa zakręty

pójdź ze mną jedno całe życie

i niech Ci będę piękny

Maskarada

Są księżyca sprawy, które tylko wiatrak zna.

Zawsze chętne do zabawy tam mieszkają czary dwa.

Czasem w karty grają z duchem,

Dnia nie starczy, by do ucha

zaklęć wszeptać moc.

Gdzie ogromnym młyńskim kołem, gwiazd tysiące miele świt.

Tam codziennie tuż po szkole zbiera się potworów cyrk.

Wszystkie grzecznie tańczą walca

I bajecznie w małych palcach

nie liczy się nic.

Powoli, powolutku

Światło gaśnie, dzieci śpią...

Pomału, po cichutku

Z pierwszą się poznaję łzą.

Masz papierów sto wagonów, w kalendarzu mnóstwo cyfr.

W głowie pełno telefonów i adresów obcych drzwi.

Wypadają jak z szuflady

Słów okropnych maskarady.

Kiepski nocny film.

Dni jak stado koni rozbiegają się we mgle.

Na przystanek gonisz. Rozkład jazdy wszedł ci w krew.

Pulsem wyczuwalnym w skroni

Płyną setki i miliony

okrąglutkich zer.

Powoli, powolutku

Światło gaśnie, dzieci śpią...

Pomału, po cichutku

Z pierwszą się poznaję łzą.

Przebierają się codziennie drobne sprawy w wiele kłamstw.

Pióropusze słów kolejne zasłaniają całą twarz.

Trzymaj mocno serce w garści

Bo do życia nie wystarczy

tylko w płucach tlen.

Powoli, powolutku

Światło gaśnie, dzieci śpią...

Pomału, po cichutku

Z pierwszą się poznaję łzą.

Przedtem

nie możesz mieszkać w mojej głowie

ani dotykać w półmroku powiek

nie możesz skrzydeł składać w mych rękach

ani w mym cieniu po prostu klękać

ani napisać długiego listu

ani pomilczeć ani krzyknąć

nie możesz nigdy zawsze i wcale

nie możesz blisko

nie możesz dalej

odejdź powoli

ale zupełnie

najlepiej kiedy sen mnie obejmie

i pewna bądź że nie dasz rady

bo pozostawiasz po sobie ślady

---
Ten wierszyk zaśpiewała Małgosia Bręczewska
"Przedtem"

Nieobecność

dziś zrozumiałem

swoją nieobecność

nie ma mnie w zegarze

ani w sercu

nie ma mnie w snach

w myślach

w kalendarzu

nie ma

pojawiam się nieznacznie

wołany na obiad

w przejściu podziemnym

i na spacerze

przy książce

jestem podczas parzenia herbaty

czasem w trakcie jej picia

znikam łatwo

zostają po mnie buty

wiersz

telefon

nie zostawiam pustego miejsca

ani śladów

warg

zapachu w pościeli

niecierpliwości

nie narzucam się

ani nadto

ani gwałtownie

mam zacienione miejsce

z boku

można mnie ukryć

tak łatwo

spytasz: co się stało?

nic

nic się nie stało

czy tak już bywało?

nigdy tak mocno

Trzcina. Ptak. Trawa.

Jestem słaba i wiotka. Jestem trzcina.
Wiatr mam w palcach, a palce w drzazgach.

Kiedy Pan Bóg łodygi wygina,

mogę wypaść jak pisklę z gniazda.

Jestem piękna i lekka. Jestem ptak.

Komponuję powietrza melodię.

Kiedy Pan Bóg wymyśla wiatr,

umiem skrzydłem nieboskłon objąć.

Jestem wszędzie i wszędzie. Jestem trawa.

Szmer przy ziemi. Korzeń i siła.

Pan Bóg ze mną dziś nie rozmawia.

Jutro będę. Wczoraj już byłam.